มาตรการตลาดภายในประเทศของ VPA

ตลาดไม้ภายในประเทศเขตร้อนต่างๆ มักจะใหญ่กว่าตลาดไม้ส่งออก อย่างไรก็ดี ตลาดภายในประเทศมักจะไม่มีการกำกับดูแลที่ดี ซัพพลายเออร์รายย่อยและไม่เป็นทางการที่ส่งไม้ให้แก่ตลาดภายในประเทศมักจะไม่มีสถานภาพทางกฎหมายที่ชัดเจนหรือผิดกฎหมาย จากจำนวนที่มหาศาลและธรรมชาติของซัพพลายเออร์รายย่อยที่กระจัดกระจายกันและไม่เป็นทางการนี้ทำให้ยากต่อการควบคุมกิจกรรมต่างๆ ของซัพพลายเออร์ได้ อย่างไรก็ดี การดำเนินการระดับที่ไม่ใหญ่โตนี้หล่อเลี้ยงครอบครัวจำนวนมากและสามารถจัดหาไม้ได้ตามความต้องการที่มหาศาลสำหรับผลิตภัณฑ์ไม้ภายในประเทศ

ในประเทศคาเมรูน จากงานวิจัยโดยศูนย์การวิจัยป่าไม้นานาชาติ (Center for International Forestry Research - CIFOR) ปริมาณไม้ที่เก็บเกี่ยวเพื่อขายในตลาดในประเทศและตลาดภายในภูมิภาคเพิ่มขึ้นถึงสิบเท่าจากปี 1996 ถึง 2010 ตลาดไม้ภายในประเทศว่าจ้างแรงงาน 45,000 คนซึ่งคิดเป็นสามเท่าของจำนวนคนมีบริษัทอุตสาหกรรมเกี่ยวกับการส่งออกว่าจ้าง ผู้มีอาชีพตัดไม้ที่ใช้เลื่อยยนต์ทำการตัดไม้โดยผิดกฎหมายตัดไม้คิดเป็น 75% ของการใช้ไม้ภายในประเทศ

ความไม่เป็นทางการของการค้าไม้ภายในประเทศคาเมรูนและประเทศอื่นๆ ทำให้รัฐบาลไม่สามารถเก็บภาษีได้และมีส่วนทำให้เกิดการตัดไม้ทำลายป่าที่ไม่สามารถควบคุมได้ นอกจากนี้ ความเสี่ยงของไม้ที่ตัดโดยผิดกฎหมายจะผสมกับไม้เพื่อการส่งออกซึ่งคุกคามต่อความถูกต้องสมบูรณ์ของระบบการประกันความถูกต้องตามกฎหมายของไม้ของ VPA

ดังนั้น แม้ว่าแต่เดิมมีการคาดการณ์ว่า VPA จะครอบคลุมการค้าระหว่างประเทศระหว่างประเทศหุ้นส่วนและสหภาพยุโรป แต่ประเทศหุ้นส่วนจำนวนมากได้เลือกที่จะรวมตลาดภายในประเทศไว้ใน VPA ของตน

ความท้าทาย

ความท้าทายในเรื่องธรรมาภิบาลของตลาดภายในประเทศแตกต่างกันไปในแต่ละประเทศ และอาจรวมถึง

• กรอบงานด้านกฎหมายซึ่งไม่เพียงพอทำให้ยากต่อการที่ผู้ตัดไม้รายย่อยจะเข้าถึงทรัพยากรป่าไม้ได้โดยถูกกฎหมาย
• กฎและระเบียบข้อบังคับที่แตกต่างกันสำหรับตลาดการส่งออกและตลาดภายในประเทศ
• การขาดสถิติเกี่ยวกับการค้าภายในประเทศและธุรกิจขนาดกลางและขนาดเล็ก
• การจัดการเรื่องสิทธิในการครอบครองที่ไม่ชัดเจน รวมถึงสิทธิที่ขัดแย้งกันระหว่างชุมชน เจ้าของป่าไม้ และผู้ถือครองใบอนุญาตตัดไม้
• ความลังเลใจในหมู่สมาชิกของภาคส่วนที่ไม่เป็นทางการที่จะดำเนินการให้เป็นระเบียบแบบแผนเนื่องจากการเสียภาษีจะทำให้ผลกำไรลดลง
• ความท้าทายในการติดตามไม้ที่เคลื่อนย้ายระหว่างผู้ประกอบการรายย่อยจำนวนมาก
• ความท้าทายในการทำให้ผู้ประกอบการรายย่อยเข้ามีส่วนร่วมในกระบวนการ VPA เนื่องจากผู้ประกอบการรายย่อยเหล่านี้ไม่มีโครงสร้างที่แน่นอน

โอกาสต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับ VPA

กระบวนการ VPA ทำให้เกิดโอกาสในการจัดการกับความท้าทายเหล่านี้ด้วยการทำให้ผู้มีส่วนได้เสียเข้ามีส่วนร่วมในห่วงโซ่อุปทานภายในประเทศและระบุถึงการปฏิรูปกฎ หมาย และ/หรือนโยบาย ใน VPA ฉบับต่างๆ จนถึงปัจจุบัน โอกาสที่ว่านี้ประกอบด้วย

• การทำให้เกิดความชัดเจนว่าอะไรถูกหรือผิดกฎหมายผ่านการทบทวนกฎหมายที่ทุกคนมีส่วนร่วม เช่น ในคาเมรูน กานา และไลบีเรีย
• การพัฒนานโยบายใหม่ๆ สำหรับตลาดภายในประเทศเช่นในคาเมรูนและกานา
• การกำหนดกรอบของขอบข่ายผลิตภัณฑ์ตาม VPA เพื่อหลีกเลี่ยงการทำร้ายธุรกิจขนาดเล็กและขนาดกลาง
• การรับเอากฎง่ายๆ สำหรับการนิยามการตัดไม้รายย่อยที่ถูกกฎหมาย เช่น ในประเทศอินโดนีเซีย
• การทำให้กิจกรรมที่ไม่เป็นทางการเช่น การตัดไม้ด้วยเลื่อยยนต์ให้เป็นระเบียบแบบแผน เช่นในประเทศไลบีเรียซึ่งได้พัฒนาระเบียบข้อบังคับใหม่และรวมระเบียบข้อบังคับดังกล่าวไว้ในคำนิยามความถูกต้องตามกฎหมายของประเทศ
• การทำให้สิทธิการครอบครองที่ดินและต้นไม้ลดความซับซ้อนลงและชัดเจนขึ้น
• การปรับปรุงการตรวจติดตามและความเข้าใจในตลาดภายในประเทศ
• การจัดตั้งสถาบันและ/หรือองค์กรใหม่ๆ ของผู้ประกอบการรายย่อย เช่น สหกรณ์หรือสมาคมผู้ถือครองรายย่อย
• การจัดหาข้อมูลและการฝึกอบรมให้แก่ธุรกิจขนาดกลางและขนาดเล็ก
• การส่งเสริมให้เกิดความถูกต้องตามกฎหมายทางฟากอุปสงค์ผ่านนโยบายการจัดซื้อจัดจ้างภาครัฐ
• การพัฒนาระบบภาษีที่จูงใจแทนที่จะลงโทษผู้ประกอบการรายย่อย
• การตรวจติดตามผลของ VPA ในผู้ประกอบการรายย่อย

ผลที่ได้จากการเจรจาของผู้มีส่วนได้เสียในเรื่องตลาดภายในประเทศอาจระบุอยู่ใน VPA หรือไม่ก็ได้ แทนที่จะกำหนดเงื่อนไขการปฏิรูปที่เป็นรูปธรรม VPA ส่วนใหญ่ที่ได้ลงนามจนถึงปัจจุบันบ่งชี้ว่ารายละเอียดของการปฏิรูปในตลาดภายในประเทศจะได้รับการพัฒนาระหว่างระยะการนำไปปฏิบัติ ดังนั้น สิ่งสำคัญสำหรับผู้มีส่วนได้เสียคือการคงรักษาการมีส่วนร่วมในกระบวนการขณะที่กระบวนการเปลี่ยนจากการเจรจาไปเป็นระยะการนำไปปฏิบัติ